Deel V
De reddingsboot landt op het water en de matrozen koppelen de lier los. Dan wordt de motor van de reddingsboot gestart en vaart deze rustig weg van de Celebrity Silhouette. De golven stoten tegen de boeg van de reddingsboot. ‘Snelheid opvoeren tot 20 knopen,’ roept één van de matrozen. Collin houdt zich stevig vast aan zijn stoel en zoekt een zichtpunt in de verte. Hij vaart al jaren mee op het cruiseschip, maar die ligt altijd stabiel in het water. De kleine sloep beweegt echter hevig op en neer op de golven. Zijn maag draait zich meermalen om en in zijn gedachten vervloekt hij Harry dat hij deze taak kreeg. ‘Gaat het goed met u,’ vraagt één van de matrozen aan Collin. De matroos kijkt met een glimlach richting de zeezieke beveiliger en slaat hem tegen zijn rug. Dan kijkt hij naar zijn collega matrozen. ‘Misschien moeten we de snelheid maar opvoeren en de hel voor deze man beperken.’ De opmerking zorgt voor gelach in de sloep, maar het gelach bereikt Collin niet. Hij blijft gefocust en hoopt op een snelle overtocht.
Ondertussen trekt de vrouw haar overall uit, vouwt deze op en legt deze in haar gereedschapkoffer. Haar helm plaatst ze ernaast. Met haar rechterhand reikt ze naar haar achterhoofd en met één beweging maakt ze haar donkere haren los. Haar haren worden door de wind opgetild. Het duurt niet lang of de noeste arbeider is omgetoverd tot een mooie dame. Uit haar jasje pakt ze een bril en plaatst deze op haar gezicht. Achter haar sluit een deur, door de wind bijna niet waarneembaar. Met grote passen nadert iemand haar schuilplaats. Naarmate de persoon dichterbij komt, wordt het geluid van de voetstappen steeds harder hoorbaar. De vrouw houdt zich schuil tot het geluid ineens verstomt. Voorzichtig kijkt ze onder de sloep door. Aan de andere zijde van de sloep ziet ze twee zwarte, glimmende schoen staan. Er overheen hangen de pijpen van een overall. Met een zucht van verademing komt ze overeind en loopt ze naar de man. ‘Hé schat, ik ben blij dat je er bent.’ Ze omarmt de man waar ze zo-even nog voor wegdook. Zonder een woord te zeggen, duwt de man haar langzaam van hem af en loopt naar de gereedschapkist. Dan opent hij de kist en pakt de verrekijker eruit. Turend over het water zoekt hij naar de reddingsboot, die inmiddels een aardige afstand heeft genomen van het moederschip. Dan reikt hij in zijn linkerborstzak en haalt een klein kastje tevoorschijn. Midden op het kastje zit een kleine schakelaar bevestigd.
De incidenten aan boord van de Celebrity Silhouette hebben nog geen effect op de passagiers. Er wordt wel gesproken over het uitvallen van de motoren, maar dit overstemt het vakantiegevoel nog niet. Mensen zitten gezellig aan de bar, laten zich entertainen of nemen een duik in het zwembad. Robert loopt in een rustige pas over dek 15, onderweg naar de Lawn club Grille. Het was een lange, inspannende dag en door alle incidenten heeft hij geen moment aan eten gedacht. Dit is het moment om tot rust te komen. De passagiers zijn rustig en genieten van alles wat het schip te bieden heeft. De reddingsboot is onderweg naar land om hulp in te roepen. Het zal hooguit een dag duren voordat alles weer bij het oude is en de Celebrity Silhouette, haar bemanning en de passagiers van een onbezorgde tocht kunnen genieten. Wanneer Robert de Lawn club Grille betreedt wordt hij direct aangesproken door één van de koks. ‘Wat kan ik voor u klaar maken kapitein,’ vraagt Hugo aan Robert. Samen met Hugo loopt Robert naar de koeling. Vanachter het glas bewondert hij de stukken vlees die liggen te wachten om op de bakplaat gegooid te worden. Het water loopt hem uit de mond en zijn maag begint te grommen bij het zien van al het lekkers. ‘Doe mij maar een varkenshaas, rood en lekker gepeperd.’ Een grote glimlach verschijnt op het gezicht van Hugo. ‘Ik had het eigenlijk niet hoeven vragen. Gaat u maar zitten, ik zorg dat u een lekkere vruchtencocktail krijgt.’ Robert tikt met zijn linkerhand op de schouder van Hugo. ‘Bedankt jongen.’ Hij loopt richting één van de tafels en neemt plaats. Zijn pet plaatst hij op de tafel en met een zucht van opluchting leunt hij achterover in zijn stoel. Met zijn gezicht in de zon sluit hij zijn ogen en overdenkt de dag. ‘Goedenavond kapitein,’ roept een vrouwenstem. Robert opent zijn ogen en kijkt naar de vrouw die bij zijn tafel is gaan staan. ‘Barbara, wat leuk om je weer te zien.’ Ze kijkt richting de ober en wenkt hem. ‘Wat kan ik voor u betekenen mevrouw,’ vraagt de ober aan Barbara. ‘Hetzelfde als de kapitein alstublieft.’ Ze schuift de stoel, tegenover de kapitein, langzaam naar achteren en neemt plaats. ‘Hoe gaat het Robert? Is alles onder controle?’ Haar rechterarm strekt zich uit naar Robert en met haar hand pakt ze de onderarm van Robert vast. ‘Het lijkt erop dat alles weer in orde komt. We hebben net een paar mensen vooruit gestuurd om hulp te halen. Ik wilde net gaan eten.’ Onderwijl arriveert Hugo met de dampende varkenshaas, wat gebakken aardappelen en enkele stronkjes broccoli. ‘Eet smakelijk kapitein.’ Robert kijkt zijn kok vol bewondering en dankbaarheid aan. ‘Dat zal wel lukken.’ Hij plaatst zijn vork in het vlees en snijdt een strookje van de grote varkenshaas af. Net voordat hij de eerste hap in zijn mond wil stoppen ziet hij in zijn ooghoek een grote vuurbal en een hoop rook opdoemen, gevolgd door een doffe dreun. De glasplaten van het dek trillen van de explosie. Zonder na te denken springt hij overeind en rent naar de reling van het schip. Op de plek waar zojuist nog de reddingsloep voer is nu alleen nog een vuurzee te zien.