Deel III
Het is donker op de Celebrity Silhouette. Passagiers in het Ocean view café klampen zich vast aan hun kapitein. Robert pakt zijn telefoon, maar ziet dat hij geen netwerk heeft. ‘Wat is er aan de hand,’ vraagt één van de passagiers. Robert kan hem bijna niet zien en reageert zonder echt contact te kunnen krijgen met de man. ‘Het is mij op dit moment nog niet bekend. Ik heb nog geen contact kunnen krijgen met mijn bemanning. Ik wil iedereen vragen om rustig te blijven, het is hoogstwaarschijnlijk een technische storing.’ Deze situatie is hem onbekend. In zijn perfectionisme zorgt hij er altijd voor dat alles tip top in orde is. Niets mag aan het toeval overgelaten worden. Robert probeert zich een weg te banen door de passagiers. Op het moment dat hij bijna bij de uitgang is wordt de energie aan boord weer opgestart. De noodaggregaat is opgestart waardoor alle faciliteiten aan boord weer operationeel zijn.
Robert besluit om naar de brug te gaan om te overleggen met zijn bemanning. Er is op dit moment geen communicatie nodig, maar het is noodzaak om op de hoogte te raken van de problemen. Wanneer hij zijn eerste stap buiten het café zet, hoort hij opeens een harde gil. Kort daarop volgen nog een paar angstkreten en mensen beginnen in zijn richting te rennen. Het duurt niet lang voor het café nagenoeg leeg is gestroomd. ‘Wat gebeurt hier toch allemaal,’ vraagt Robert zich af. Hij draait zich terug richting het café en loopt naar binnen. In het midden van de zaal ziet hij één van de obers, Jack Berlow geknield op de grond zitten. Robert rent naar hem toe. Wanneer hij dichterbij komt ziet hij een vrouw op de grond liggen. Ze ziet er hulpeloos uit. Haar gezicht kleurt grauw en haar ogen staren naar het plafond. De witte doek die Jack ten alle tijden met zich meedraagt is rood gekleurd en drukt op de borstkast van de vrouw. ‘Wat is er gebeurd,’ roept Robert richting Jack. De roodgekleurde doek wordt door Jack opgetild en een wond wordt zichtbaar. ‘Ze is neergestoken Robert.’ De stem van Jack klinkt angstig en bedroefd. Zijn lichaam blijft rustig, maar de paniek is in zijn ogen te lezen. Robert reikt met zijn rechterhand naar de nek van de vrouw. Met wijs- en middelvinger voelt hij aan haar halsslagader. Hij sluit zijn ogen om zich beter te kunnen concentreren. Dan kijkt hij naar Jack en knikt moedeloos met zijn hoofd. ‘Ze is dood Jack, je kunt haar niet meer helpen.’ Jack blijft als versteend zitten. Zijn handen nog steeds drukkend op haar wond. Robert pakt zijn arm vast en haalt hem weg van de vrouw. ‘Ik moet naar de brug om te achterhalen wat er zojuist gebeurd is. Ik ga op zoek naar Harry en vraag hem om een aantal van zijn jongens naar hier te sturen. Ga even rustig zitten en wacht op hun komst.’ Hij kijkt Jack aan, maar ziet weinig verandering in zijn mimiek. Dan geeft Jack een klein knikje, voor Robert het teken om te vertrekken.
Bij het verlaten van het café sluit hij de deuren zodat niemand bij de vrouw kan komen. Dan snelt hij zich in de richting van de brug. In de gangen van het schip ziet hij groepjes mensen bij elkaar staan, pratende over datgene er zojuist gebeurd was. Enkele passagiers zijn geëmotioneerd, andere proberen hun te troosten. De weg naar de brug lijkt een eeuwigheid te duren. Eenmaal bij de brug aangekomen duwt hij de deur open. ‘Kapitein!’ Vanuit de voorzijde van de brug, ter hoogte van de vergadertafel roep John Collin. John is vanaf de eerste dag de eerste stuurman van de Celebrity Silhouette. Robert was zeer gecharmeerd van John vanwege zijn integriteit en eerlijkheid. ‘Harde werkers worden beloond, lamballen worden aangepakt.’ Zijn tengere postuur doet niet denken aan een stoere zeeman, maar John is potig. ‘Situatierapport John’, roept Robert, terwijl hij richting de vergadertafel loopt. ‘Er is storing in de motoren. Stuart is reeds naar de machinekamer om naar de oorzaak te kijken. De aggregaat is in werking en draagt zorg dat men alle faciliteiten aan boord kan gebruiken. Alle communicatiemiddelen zijn uitgevallen door nog onbekende oorzaak. We zijn op drift Robert.’ Met een zorgelijke blik kijkt John naar zijn kapitein. ‘Goed, we moeten zo snel mogelijk met een plan komen. Met name het informeren van alle passagiers aangaande de gebeurtenissen is cruciaal om de rust aan boord te behouden.’ John kijk vragend naar Robert. ‘Gebeurtenissen? Wat is er nog meer gebeurd?’ Robert kijkt om zich heen en wenkt naar John. Wanneer hij dichtbij hem staat fluistert hij in John zijn oor. ‘Er is een vrouw vermoord in het Ocean view café. Ze is neergestoken toen de stroom uitviel.’ Verschrikt kijkt John naar zijn kapitein. ‘Mijn god, wat gaan we nu doen?’ Robert kijkt hem recht in de ogen aan. ‘We wachten op Harry en dan bespreken we een plan van aanpak. Tot die tijd moeten we zorgen dat het rustig wordt en blijft aan boord.’ Robert loopt naar de microfoon van de intercom en haalt diep adem. Dan schakelt hij de intercom aan. ‘Dames en heren, zoals u al gemerkt heeft, kampen we met een storing. Hierdoor zijn de motoren van het schip uitgevallen en viel de stroom tijdelijk uit. Met behulp van een aggregaat kunt u nog steeds gebruik maken van alle faciliteiten op het schip. Onze excuses voor het ongemak, wij hopen de storing zo spoedig mogelijk te verhelpen. Voor vragen verwijs ik u naar onze informatiebalies.’ Robert haalt de schakelaar wederom om en gaat zitten. Met zijn rechterarm veegt hij het zweet van zijn voorhoofd. ‘John, zou jij willen kijken waar Harry blijft? We moeten nodig aan de slag.’ John knikt en verlaat de brug op zoek naar de hoofd beveiliging.